Vergeet even dat we in het tijdperk van Google Maps leven. Weet je nog hoe het was toen je je eigen routebeschrijving moest maken?
Hoe deed je dat, als je ergens heen ging waar je nog nooit geweest was?
Misschien vond je je huidige plek op de kaart, nam een vinger en volgde elke weg die je bestemming verliet, tot je er een vond die leidde naar waar je heen ging.
Niet erg waarschijnlijk! Dat is tijdverspilling.
Wat je eigenlijk deed was veel slimmer: als je nog geen idee had hoe je er moest komen, keek je eerst naar je bestemming:
- Welke wegen kwamen in die stad?
- Waar sloten die wegen aan op de snelweg?
- Hoe kun je nu bij die snelweg komen vanwaar je bent?
Met andere woorden: Je begon bij het einde.
Omdat je ergens specifiek heen ging.
Als je bij het begin begon, moest je elke richting proberen totdat je er een vond die werkte. Met andere woorden, je had oneindige keuzes. Er is geen manier om effectief te plannen voor oneindige opties. Je moet het beperken!
Daarom mislukken zoveel innovatieve en creatieve trajecten, vooral in zij- of persoonlijke projecten. En helemaal bij alle mogelijkheden voor bedrijfsverbetering en software. Niemand kan omgaan met oneindige keuzes.
Waar het om gaat, is het resultaat: betere doorstroming, hogere productiviteit, betere winst, etc. Niet over welke tools, methodes en apps er zijn en wat je ermee kunt doen.
Daarom is een kernprincipe altijd om achteruit te werken. Je moet een duidelijk beeld hebben van het eindproduct, hoe ga je anders je koers uitstippelen?
- Hoe weet je wanneer je succes behaalt?
- Hoe weet je wat je moet toevoegen?
- Hoe weet je wanneer je moet stoppen?
- Hoe zul je "klaar" herkennen?
(credits voor deze mail naar Amy Hoy)
